Er spelen kinderen buiten, soms met alleen een T-shirtje aan. Uit losse hutjes, die bij de huisjes staan, kringelt wat rook naar boven.
Twee rijen, tegenover elkaar staande en gelijkgeklede kinderen, vormen een ontvangstcomité.
Deze interactie sessie met de Oegandese jeugd sluit ik af door ze in slaap te praten.
Op het grasveld voor het gebouw waar we met de kinderen speelden, staat een bord met de tekst “Don’t move with strangers.” Na dit gesprek krijgt die tekst een schokkende betekenis.
hij vertelt
ik kan het nauwelijks
geloven
van een
demonisch
ritueel
te gruwelijk
voor woorden
......
Na een bocht in het pad zie ik de twaalfjarige Denis rustig op me af komen lopen, in zijn allermooiste kleren: een roze blouse, lange broek en glimmende schoenen.
Achter het huis liggen wat bakstenen in een vierkant op de grond. Er staat een teiltje op. Een driedelig vlechtscherm staat om het bakstenen vloertje heen. “Dit is onze badkamer”, zegt Olive serieus.
... vandaag
kom ik hem nader
voor even
vader
De ontmoeting met de koe levert humoristische tv-beelden op.
We lopen naar buiten met de scheppen stoer op onze schouders.
Op Denis’ fiets met een kapot zadel en zonder remmen fietsen we samen zo goed en zo kwaad als dat gaat naar de waterpomp
De onderwijzer die de les geeft is Geofrey. Hij is een enthousiaste en gedreven leraar.
Denis en de kinderen beginnen te zingen, ik krijg er kippenvel van.
Na afloop van de zang-en-dansbijeenkomst gaan we allemaal naar de pomp. Daar wil ik nog wat zeggen tegen de kinderen en de projectmedewerkers.
In januari 2013 gaan we Nancy sponsoren. Een meisje van 16 jaar dat op het straatarme Haïti woont. In januari 2014 zal ik naar Haïti reizen en haar kunnen ontmoeten.